Fort Voordorp maakt onderdeel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. In het kader van aankomende herbestemmingsplannen heeft Lotte Zaaijer in opdracht van Hylkema Erfgoed een bouwhistorische verkenning uitgevoerd en uitgangspunten voor transformatie geformuleerd.

Fort Voordorp is tegelijk met de forten Ruigenhoek, Rijnauwen en Vechten aangelegd in de periode 1867-1871. De forten waren op een afstand van ca. 3,5-4 kilometer van de toenmalige stadsrand van Utrecht gesitueerd en vormden de tweede linie die de stad moest beschermen tegen vijandelijke aanvallen. In 1873 werd het getrokken achterlaatgeschut ingevoerd dat een bereik had van ca. 6,5-8 km. Hiermee kon Utrecht onder vuur genomen worden vanuit de bossen van Zeist en De Bilt. Het fort werd daarom al in 1878/ 1879 (acht jaar na de bouw!) ingrijpend aangepast: het forttracé werd gewijzigd en de bomvrije gebouwen uitgebreid, aangepast en vernieuwd. Tijdens de eerste en tweede wereldoorlog is het fort in staat van verdediging gebracht. In 1960 werd het fort officieel opgeheven als vestingwerk. Sinds 1990 is het in het bezit van de huidige eigenaar die het exploiteert als evenementenlocatie.

Naar aanleiding van het bouwhistorisch onderzoek heeft Lotte Zaaijer samen met Hester Wessels (Hylkema Erfgoed) een deelsessie verzorgd op het Nationaal Monumentencongres 2022.

Het wachtgebouw is in twee bouwfases tot stand gekomen: het linker deel in 1869-1870 en het rechter deel in 1878-1879.

Langs de laan zijn restanten van emplacementen en traversen te zien.

Opdrachtgever: Hylkema Erfgoed
Product: Bouwhistorische verkenning met waardestelling, transformatiekader
Status gebouw: Rijksmonument
Periode: juni- juli 2022

De St. Augustinuskerk (rijksmonument) ligt in het centrum van Utrecht. In het kader van plannen voor toekomstige nevenfuncties is in opdracht van gemeente Utrecht een bouwhistorische verkenning met waarde­stelling en herbestemmingsprofiel opgesteld. In het herbestemmingsprofiel zijn op basis van kernwaarden de uitgangspunten voor transformatie benoemd. Hierin wordt aangegeven welke aanpassingen mogelijk zijn zonder dat de kernwaarden aangetast worden.

De kerk is in 1838-1840 gerealiseerd naar ontwerp van de architect K.G. Zocher in neoclassicistische stijl. Het is de eerste grote katholieke kerk die in Utrecht werd gebouwd na het herstel van de godsdienstvrijheid.

Een van de kernwaarden is de ligging als onderdeel van een historische gevelwand en de presentatie van het manifeste gevelfront richting de Oudegracht. De voorgevel markeert de bijzondere betekenis en functie van het kerkgebouw. De toren hoort bij de herkenningspunten in de binnenstad.

Een andere kernwaarde betreft de opzet als langgerekte eenbeukige zaalkerk met dubbel balkon (tribune en orgelbalkon). Vanuit het schip en vanaf de tribune is goed zicht op het priesterkoor. Met de tribune is de capaciteit van deze binnenstedelijke kerk geoptimaliseerd. Het orgelbalkon maakt onderdeel uit van de ‘orgelbiotoop’ (samen met het orgel, orgelkas, de achtergelegen ruimte voor de blaasbalg en  akoestiek in de zaal).

Een kernwaarde van het interieur is de wandopbouw met een sober vormgegeven basement (waardoor de aandacht gericht is op het priesterkoor en de kruiswegstaties), en de rijke interieurafwerking daarboven (met pilasters tussen de vensters en rijk gedecoreerd koepelgewelf).

Opdrachtgever: gemeente Utrecht
Product: Bouwhistorische verkenning met waardestelling en herbestemmingsprofiel
Status gebouw: Rijksmonument
Periode: sept. – dec. 2019